Blog: Rust, rust en nog eens rust

Rust, rust en nog eens rust

Ik weet nog als de dag van gisteren dat wij Mia gingen ophalen bij de stichting waar ze verbleef. We waren eerder die week al bij haar wezen kijken om te zien of er een klik tussen ons was. Die was er gelukkig! We hadden de dagen afgeteld en gingen dus helemaal opgetogen de auto in op weg richting onze nieuwe vriendin. Daar aangekomen was Mia zelf helaas niet zo enthousiast. Ze wilde niet naar ons toe komen en bleef in een hoekje zitten. De aardige mevrouw van de opvang legde intussen het een en ander aan ons uit, wij ondertekenden de adoptiepapieren, en toen mochten we haar meenemen. Mia was niet gewend om aan een lijn te lopen dus ze raakte in paniek toen de aardige mevrouw deze bij haar om wilde doen. Gelukig kon ze haar kalmeren, heeft het tuigje omgekregen en haar bij ons in de auto gezet. Ik ben bij haar op de achterbank gekropen en heel de weg heeft ze hijgend bij mij op schoot gehangen.

Bij aankomst thuis wilde Mia de auto niet meer uit. Ze was erg bang en snapte niet waar ze was, en wat er ging gebeuren. We hebben haar dus opgetild en naar binnen gedragen. Eenmaal binnen dook ze onder tafel en ging daar bij zitten komen. Mia is onze eerste hond en ik had denk ik totaal onderschat wat een buitenlandse hond met zich mee bracht. En daar ben ik waarschijnlijk niet de enige in.

Veel mensen denken leuk, een nieuwe hond in huis, daar ga ik lekker mee pronken. Uiteraard ben je blij met je nieuwe huisgenoot en wil je deze trots aan iedereen laten zien. Ik geef je 1 tip: DOE DIT ALSJEBLIEFT NIET!

Een hond uit het buitenland heeft al een hele reeks aan spannende gebeurtenissen meegemaakt in korte tijd. Zo is hij van het buitenland naar Nederland gereist, met het vliegtuig, of in het geval van Mia, met een bus. Zo een reis is niet niks, urenlang opgesloten in een kooi niet wetende wat er gaat gebeuren. Daarna naar een gastgezin of stichting, of rechtstreeks een andere auto in naar zijn nieuwe familie. Tel dit op bij zijn of haar verleden waarin vaak al een hoop gebeurd is, en je hebt een bange, zeer vermoeide hond.

Geef jouw nieuwe hond dan ook waar hij zo aan toe is: RUST!

Dit doe je door vooral de eerste dagen niet teveel van hem te vragen. Kijk naar wat de hond zelf aangeeft. Gaat hij op onderzoek in huis? Prima, laat hem lekker rondsnuffelen. Duikt hij in een hoekje of onder tafel? Ook prima, laat hem lekker bijkomen. Ga vooral nog niet op straat wandelen maar laat hem zijn behoefte doen in de tuin. De eerste dagen is het erg belangrijk dat hij went aan alle nieuwe geuren, geluiden en familieleden in zijn nieuwe huis. Geef hem een eigen, veilige plek waar hij zich rustig terug kan trekken. Nodig geen visite uit om naar de hond te komen kijken, hoe verleidelijk dit ook is. Dit zijn echt teveel prikkels voor hem.

Langzaam aan zul je zien dat de hond steeds meer op zijn gemakt raakt. Hij komt uit zichzelf naar je toe, laat zich misschien al aanhalen of neemt voertjes van je aan. Hoe meer rust in huis, hoe beter het wennen zal gaan. Iedere hond regeert anders, je zult dus zelf moeten inschatten wanneer jouw hond toe is aan de volgende stap of dat hij nog wat langer de tijd nodig heeft.

Een volgende stap kan bijvoorbeeld zijn om hem te laten wennen aan zijn tuig of riem. Mia was de eerste tijd erg bang voor de riem. We hadden een sliplijn meegekregen vanuit de stichting. Deze kan je als een soort lasso om de kop heen doen en trekt zichzelf aan. Voordeel hiervan is dat je niet echt aan haar lichaam hoeft te komen (dit kan bedreigend zijn) en er zitten geen riempjes of kliksluitingen aan (die ook weer als eng ervaren kunen worden) Uit een sliplijn kan een hond niet ontsnappen omdat deze zichzelf aantrekt rondom de hals zodra de hond gaat trekken. Nadeel hiervan is uiteraard dat de riem zo strak trekt dat de hond zichzelf wurgt. De hals is een gevoelig deel van het lichaam dus bij hard trekken kan er schade aan de nek ontstaan. Daarom is een tuigje veel fijner en veiliger om te gebruiken. Maar Mia moest hier eerst echt niets van weten dus moest ik dit echt een hele tijd opbouwen om haar eraan te laten wennen. (Ze is bang voor de kliksluitingen, nog steeds, maar gelukkig werkt ze met een berg voertjes inmiddels wel mee)

Om een hond te laten wennen en aanpassen, wordt er regelmatig gebruik gemaakt van de 3/3/3 regel. Let wel, sommige honden hebben juist langer of korter de tijd nodig!

Om een lang verhaal dus kort te maken: adopteer je een hond uit het buitenland, of een angstige hond hier uit het asiel? Houd er dan rekening mee dat de hond ruim de tijd nodig heeft om te wennen. Gun hem die tijd!

Neem minimaal 2 weken vrij als de hond net in huis is.
Houd het zo rustig mogelijk in huis.
Geef de hond een veilige, eigen plek in huis.
Nodig even geen visite uit.
Kijk naar wat de hond zelf aangeeft.
Wordt niet boos als hij per ongeluk een plasje laat lopen.
Dwing je hond tot niets!

Je zult zien dat de tijd die je erin steekt de basis is om een fijne vertrouwensband op te bouwen tussen jou en je hond!

Inloggen

Geen account?

Laat hier een review achter

Relaxte hond

Volg ons op social media!

Verzendservice & Betalingen

Service